Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

27 Ιουνίου 2012, 14:12 | Εμφανίσεις: 36

Βιοαιθανόλη: μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον για παραγωγή στην Ελλάδα

Περιβάλλον Ενέργεια Οικολογία:
Στην αναθέρμανση του ενδιαφέροντος επενδυτών, ξένων και Ελλήνων, για την παραγωγή και διακίνηση βιοαιθανόλης στη χώρα μας, οδήγησε ο σχηματισμός κυβέρνησης, όπως ανέφερε στο ΑΜΠΕ ο αναπληρωτής προϊστάμενος της Διεύθυνσης Πετρελαϊκής Πολιτικής, Γενικός Γραμματέας Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής του αρμόδιου υπουργείου, Αθανάσιος Ζαχαρόπουλος.
Όπως εξήγησε ο κ. Ζαχαρόπουλος στο περιθώριο Διεθνούς Συνεδρίου που πραγματοποιεί στη Θεσσαλονίκη η Ανατολική ΑΕ, με θέμα «Το ευρωπαϊκό μοντέλο παραγωγής βιοαιθανόλης 1ης γενιάς από γλυκό σόργο σε αποκεντρωμένες μονάδες», ήδη, στο προσεχές διάστημα πρόκειται να ανάψει το πράσινο φως σε δύο Έλληνες επενδυτές για δοκιμές ανάμειξης και διακίνησης μικρής ποσότητας βιοαιθανόλης στη βενζίνη.
Μάλιστα τόνισε ότι, βάσει χρονοδιαγραμμάτων, στόχος είναι η διακίνηση του ευγενούς αυτού καυσίμου να ξεκινήσει στη χώρα μας το 2013.
Στο μεταξύ, ενθαρρυντικά καταγράφονται και τα μηνύματα που εκπέμπουν Έλληνες και ξένοι επενδυτές για την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής βιοαιθανόλης στη χώρα μας.
Τέλος, μιλώντας για το έργο της αρμόδιας επιτροπής που συστάθηκε για να γνωμοδοτήσει αναφορικά με τις ρυθμίσεις που θα πρέπει να ισχύσουν για να εισαχθεί ομαλά η βιοαιθανόλη στην ελληνική αγορά, ο κ. Ζαχαρόπουλος επισήμανε ότι αυτό που απομένει είναι να αποφασίσει η πολιτική ηγεσία για το αν θα πάμε με απευθείας ανάμειξη της βιοαιθανόλης με τη βενζίνη, ή με μετατροπή της ή εάν τελικά θα χωριστεί η χώρα σε ζώνες, ώστε να υπάρχουν διαφορετικά καύσιμα.
Popularity: 1% [?]

Βιοκαύσιμα από... φύκια

Γιώργος Κεραμιτζόγλου03/05/2012 | 13:41Τελευταία Ενημέρωση: 13:41 03/05/2012
 
Μια νέα ανακάλυψη που λύνει πολλά προβλήματα στην εξάρτηση των μεταφορών από τα ορυκτά καύσιμα έκαναν αμερικανοί επιστήμονες. Ανακάλυψαν ότι ορισμένα μικρο-φύκια είναι μια καλή πηγή βιοκαυσίμων που μπορεί να αντικαταστήσει το πετρέλαιο.

Σύμφωνα με έκθεση του υπουργείου Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, τα μικρο-φύκια θα μπορούν τελικά να αντικαταστήσουν έως το 17% των αμερικανικών πετρελαϊκών εισαγωγών.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα καύσιμα που θα παράγονται από μικροφύκια θα έχουν κόστος στη μισή τιμή από το κόστος παραγωγής που είναι σήμερα από το πετρέλαιο.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής τα βιοκαύσιμα που αντλούνται από φύκια θα παραχθούν αρχικά για τις ένοπλες δυνάμεις και τις αερομεταφορές.

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Ιδανική η καλλιέργεια γλυκού σόργου για βιοαιθανόλη


Μόνο το θεσμικό πλαίσιο που θα ενισχύσει την παραγωγή βιοαιθανόλης και τη χρήση της ως καύσιμο λείπει πλέον από την Ελλάδα, για να μπορέσει να γίνει μία πρώτη σοβαρή επένδυση. Σύμφωνα με το αποκλειστικό δημοσίευμα της εφημερίδας Agrenda, το πιο γνωστό πανευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα για τη βιοαιθανόλη, που έχει ως αφετηρία του την καλλιέργεια του γλυκού σόργου και ονομάζεται «Sweethanol» έχει και ελληνικές συμμετοχές.
Η καλλιέργεια γλυκού σόργου για βιοαιθανόλη συμφέρει τον Έλληνα παραγωγό, σύμφωνα με το πρόγραμμα Sweethanol.Η καλλιέργεια γλυκού σόργου για βιοαιθανόλη συμφέρει τον Έλληνα παραγωγό, σύμφωνα με το πρόγραμμα Sweethanol.
Τα αποτελέσματά του, μάλιστα, σύμφωνα με τον διευθυντή της Αναπτυξιακής Α.Ε. Ο.Τ.Α. Ανατολικής Θεσσαλονίκης, Ιάκωβο Σαρηγιάννη, είναι ενθαρρυντικά, ιδιαίτερα μετά την πρόοδο της τεχνολογίας για μικρές μονάδες μετατροπής σακχάρων από γεωργικά προϊόντα σε αλκοόλη για χρήση ως καύσιμο.
Πριν από μερικά χρόνια, όταν η ΕΒΖ είχε αποφασίσει να μετατρέψει τα δύο εργοστάσιά της σε μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης, η τεχνολογία δεν είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε σήμερα να είναι εφικτή η δημιουργία μικρότερων μονάδων, που θα βρίσκονται κοντά στις περιοχές καλλιέργειας. Αυτό είναι και το στοίχημα που βάζει το πρόγραμμα «Sweethanol», να δημιουργήσει μία πιο αειφόρα διαχείριση του γλυκού σόργου για την παραγωγή βιοκαυσίμου, χωρίς να διαταράσσεται η διατροφική ισορροπία του πλανήτη.
Τα αποτελέσματα του ερευνητικού προγράμματος, όπως παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια ειδικής ημερίδας στη Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια της Agrotica, έδειξαν στους παρευρισκόμενους πόσο συμφέρει η επένδυση στη βιοαιθανόλη από γλυκό σόργο, με την προϋπόθεση, όμως ότι θα καταστεί δυνατή η χρήση της στα αυτοκίνητα, όπως γίνεται με το βιοντίζελ. Ουσιαστικά ο κ. Σαρηγιάννης πρότεινε να γίνουν οι εξής κινήσεις στην περίπτωση της Ελλάδας:
- Ανάπτυξη μικρού και μεσαίου μεγέθους μονάδων παραγωγής βιοαιθανόλης, που βρίσκονται κοντά στα κέντρα παραγωγής πρώτης ύλης και με εύκολη πρόσβαση σε λιμενικές εγκαταστάσεις.
- Καθιέρωση ελαχίστου ποσοστού ανάμιξης της βιοαιθανόλης στα καύσιμα κίνησης.
- Καθιέρωση της υποχρέωσης αγοράς της εγχώριας παραγόμενης βιοαιθανόλης από τα διυλιστήρια.
- Θέσπιση φορολογικών κινήτρων για τους παραγωγούς βιοαιθανόλης.
Όσον αφορά το πόσο συμφέρει από το σιρόπι του σόργου να παράγεται βιοκαύσιμο, στον διπλανό πίνακα φαίνονται ξεκάθαρα οι διαφορές στην απόδοσή του σε σχέση με τις άλλες καλλιέργειες, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο Κ. Δήμας, αναπληρωτής καθηγητής Τεχνολογίας Γεωπονίας Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης.
Στα πλεονεκτήματά του, λοιπόν, συγκαταλέγονται:
- Αντοχή σε συνθήκες καταπόνησης (αλατότητας και περιορισμένης υγρασίας)
- Ανθεκτικότητα σε υψηλές θερμοκρασίες
- Ανθεκτικότητα στην ξηρασία
- Ανεκτικότητα στην υπερβολική υγρασία
- Αντοχή στο πλάγιασμα και σε ορισμένες ασθένειες (βελτιωμένες ποικιλίες)
Τα μειονεκτήματά του είναι:
- Εξαντλεί την εδαφική υγρασία, τα θρεπτικά στοιχεία και υποβαθμίζει την δομή του εδάφους.
- Τα φυτικά υπολείμματα ευνοούν την ανάπτυξη των μικροοργανισμών του εδάφους που ανταγωνίζονται τις επόμενες καλλιέργειες για το άζωτο.
- Τα φυτικά υπολείμματα ορισμένων ποικιλιών επηρεάζουν την ανάπτυξη μερικών καλλιεργούμενων φυτών (αλληλοπάθεια)
Προϋπόθεση για να συμφέρει τον παραγωγό η καλλιέργειά του είναι ότι θα αξιοποιηθεί τόσο για βιοκαύσιμο (χυμός) όσο και για βιομάζα (φύλλα και υπολείμματα):
- Οι αποδόσεις σε βιομάζα κυμαίνονται από 1,8 έως και 10 τόνους/στρέμμα.
- Η περιεκτικότητα σε χυμό από 65 έως 80%
- Η περιεκτικότητα σακχάρων στο χυμό κυμαίνεται από 9 έως 15%
- Η απόδοση σε ζάχαρη από 360 έως 4.500 κιλά/στρέμμα.
- Με τη ζύμωση μπορεί να παραχθούν 380-560 λίτρα/στρέμμα βιοαιθανόλη
Σε πειραματικούς αγρούς στο βόρειο Έβρο η βιομάζα έφτασε τους 12 τόνους/στρ., τα ζάχαρα στο 10% και η βιοαιθανόλη στα 700 λ./στρ. Τα αποτελέσματα από την πιο πρόσφατη πειραματική καλλιέργεια στην Κεντρική Μακεδονία έδειξαν ότι το συγκεκριμένο προϊόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιοποίηση εδαφών σε περιοχές με μειωμένες εισροές νερού άρδευσης, όπως υποστήριξε ο κ. Δήμας, ενώ πρόσθεσε ότι «οι ποικιλίες Sugar graze, Uria και M-81E παρέχουν τη μεγαλύτερη απόδοση σε βιομάζα και βιοαιθανόλη».
Η Στέλλα Μπεζεργιάννη, χημικός μηχανικός – ερευνήτρια του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης, παρουσίασε τις μετρήσεις για την «αειφορία» του γλυκού σόργου, που είχαν γίνει με τη συμμετοχή της σε ερευνητική εργασία, η οποία δημοσιεύτηκε σε συνέδριο στο Ρότερνταμ το 2009. Εν συντομία αναφέρει ότι το γλυκό σόργο έχει το μεγαλύτερο δείκτη αειφορίας, που φτάνει το 75%  ενώ ακολουθούν η αγκινάρα (70%) το τεύτλο (65%) και τα υπόλοιπα ενεργειακά φυτά και δημητριακά.
Τέλος, από τους μηχανολόγους μηχανικούς Κώστας Κωνσταντίνου και Ειρήνη Τσακιρίδου του Περιφερειακού Ενεργειακού Κέντρου Κεντρικής Μακεδονίας, παρουσιάστηκε αναλυτικά μία ολοκληρωμένη περίπτωση για «Μεταποίηση του γλυκού σόργου σε σάκχαρα, αξιοποίηση βιομάζας και μονάδες μετατροπής σακχάρων σε βιοαιθανόλη».

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Βιοαιθανόλη

Η ιστορία της βιοαιθανόλης ως καυσίμου κίνησης ξεκινά το 1908 όταν ο Χένρυ Φορντ κατασκεύασε το πρώτο αυτοκίνητο, το αλκοολοκίνητο μοντέλο Ford T, δηλώνοντας ότι τα καύσιμα του μέλλοντος θα προέρχονται από μήλα, ζιζάνια ή ροκανίδια.

Σήμερα, όλα τα αυτοκίνητα μπορούν να χρησιμοποιήσουν Ε5 ή Ε10, δηλαδή μείγμα βενζίνης με 5 ή 10% αιθανόλη, χωρίς καμία μετατροπή. Η αιθανόλη έχει 113 οκτάνια και χρησιμοποιείται για την αύξηση του αριθμού οκτανίων της βενζίνης και για τη βελτίωση της ποιότητάς της δηλαδή ως βελτιωτικό καυσίμου (πχ ΕΤΒΕ, ΜΕΤΒΕ). Συνήθως πωλείται στα πρατήρια ως μείγμα Ε10 (10% αιθανόλη + 90% βενζίνης). Η αυτοκινητοβιομηχανία πλέον διαθέτει στο εμπόριο μοντέλα (FFV, Flexible Fuel Vehicle) που χρησιμοποιούν μείγμα Ε85 (85% αιθανόλη + 15% βενζίνης) ή οποιοδήποτε άλλο μείγμα αιθανόλης-βενζίνης (πχ Ford Focus ή Saab BioPower). Το μίγμα Ε85 έχει αριθμό οκτανίου περίπου 105.




Ανάλυση της παγκόσμιας αγοράς αιθανόλης


Οι Βραζιλία και ΗΠΑ παράγουν το 75% περίπου της αιθανόλης του πλανήτη με την εν λόγω βιομηχανία να γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη. Ήδη ακούγονται προτάσεις για δημιουργία καρτέλ αιθανόλης από τις δύο χώρες αντίστοιχου με τον ΟΠΕΚ. Επίσης, σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία έχουν επίσης ξεκινήσει τεράστια προγράμματα ανάπτυξης της βιομηχανίας αιθανόλης. Πρόσφατα και η ρωσική κυβέρνηση ανακοίνωσε πρόγραμμα ανάπτυξης της βιομηχανίας αιθανόλης, επιδοτώντας την κατασκευή 30 νέων εργοστασίων συνολικής ετήσιας δυναμικότητας 2.000.000 τόνων.

Το ενεργειακό θαύμα της Βραζιλίας στα βιοκαύσιμα ξεκινά το 1973, όταν ο τότε δικτάτορας στρατηγός Γκάιζελ, λόγω της πετρελαϊκής κρίσης (εμπάργκο ΟΠΕΚ) και της εκτόξευσης των τιμών πετρελαίου παγκοσμίως, δημιούργησε το 30ετές πρόγραμμα υποκατάστασης της βενζίνης από αιθανόλη. Τότε δόθηκαν γενναίες επιδοτήσεις και χρηματοδότησε την κατασκευή εργοστασίων παραγωγής αιθανόλης, εγκατέστησε αντλίες αιθανόλης σε όλα τα πρατήρια καυσίμων της χώρας και έδωσε φορολογικά κίνητρα για τα αλκοολοκίνητα οχήματα. Προφανώς τα αποτελέσματα είναι θεαματικά διότι πέρυσι η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι χάρη στην αιθανόλη και στην αύξηση της εγχώριας παραγωγής πετρελαίου, η Βραζιλία σταματά πλέον την εισαγωγή πετρελαίου και καθίσταται ενεργειακά αυτόνομη. Σήμερα, περισσότερα από τα μισά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στη χώρα είναι αλκοολοκίνητα, ενώ τα υπόλοιπα καταναλίσκουν μίγμα βενζίνης-αλκοόλης σε αναλογία 75%-25% αντίστοιχα. Λειτουργούν 315 εργοστάσια, εκ των οποίων τα 80 κατασκευάστηκαν το 2005. Η καλλιέργεια του ζαχαροκάλαμου αναμένεται να διπλασιαστεί την επόμενη δεκαετία.

Η συγκομιδή του ζαχαροκάλαμου στη Βραζιλία

Στις ΗΠΑ η παραγωγή αιθανόλης γνωρίζει εκρηκτική ανάπτυξη μετά το 2000. Την περίοδο 2000-2006 η παραγωγή αυξήθηκε κατά 300% και πλέον ενώ γενικότερα, η παραγωγή αιθανόλης, από 568 εκατομμύρια λίτρα το 1981 έφτασε τα 18,4 δισεκατομμύρια λίτρα το 2006, δηλαδή αυξήθηκε κατά 32 φορές περίπου. Το 2006 οι ΗΠΑ εξοικονόμησαν, λόγω της αιθανόλης, 11 δισεκατομμύρια δολάρια από εισαγωγές πετρελαίου. Σχετικά με τα εργοστάσια βιοαιθανόλης στις ΗΠΑ, το 2000 λειτουργούσαν 54 εργοστάσια και σήμερα 130 εργοστάσια ενώ κατασκευάζονται άλλα 84. Πέρυσι, το 17% της παραγωγής καλαμποκιού χρησιμοποιήθηκε στη βιομηχανία αιθανόλης για την παραγωγή 19 δισεκατομμυρίων λίτρων αιθανόλης ενώ ο καταγεγραμμένος στόχος της κυβέρνησης των ΗΠΑ είναι 28 δισ. λίτρα άμεσα και 40 δισ. λίτρα στο εγγύς μέλλον. H Citigroup εκτιμά ότι η αμερικανική παραγωγή αιθανόλης θα αυξάνεται με μέσο ετήσιο ρυθμό 10,3% μέχρι το 2012. Πρέπει να σημειωθεί ότι η αμερικάνικη κυβέρνηση στηρίζει επί πολλά χρόνια τον κλάδο παραγωγής αιθανόλης, δίνοντας γενναίες επιδοτήσεις στις συγκεκριμένες βιομηχανίες που αγγίζουν τα 2 $ ανά λίτρο αιθανόλης (βάσει της δυναμικότητας των μονάδων παραγωγής αιθανόλης).



Εξέλιξη παραγωγής αιθανόλης στις ΗΠΑ και χάρτης εργοστασίων (πηγή NCGA)


Η παγκόσμια ζήτηση για αιθανόλη αναμένεται να διπλασιαστεί τα επόμενα δέκα χρόνια, με ότι αυτό συνεπάγεται για την παγκόσμια βιομηχανία βιοαιθανόλης από άποψη επενδύσεων.

Κόστος παραγωγής βιοαιθανόλης και αποδόσεις καλλιεργειών

Για την παραγωγή της βιοαιθανόλης χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη το ζαχαροκάλαμο στη Βραζιλία, αραβόσιτος στις ΗΠΑ, δημητριακά (σιτάρι, κριθάρι κ.α.) και ζαχαρότευτλα στην ΕΕ. Επίσης το γλυκό σόργο είναι μια νέα και πολλά υποσχόμενη καλλιέργεια για παραγωγή βιοαιθανόλης και παραγώγων της μέσω ζύμωσης των σακχάρων που περιέχονται στο φυτικό χυμό του. Αυτό αποκτά ιδιαίτερη αξία για περιοχές μη τροπικές όπου το ζαχαροκάλαμο δεν ευδοκιμεί, όπως είναι η Ευρώπη. Στον πίνακα αναφέρεται το κόστος παραγωγής της βιοαιθανόλης από διάφορες πρώτες ύλες.
Πίνακας: Εκτιμώμενο κόστος παραγωγής βιοαιθανόλης από διάφορες πρώτες ύλες.

Το κόστος παραγωγής αιθανόλης από καλαμπόκι στις ΗΠΑ είναι 0,21 ευρώ/λίτρο και στα πρατήρια καυσίμων, η τιμή πώλησης του καυσίμου Ε85 (85% αιθανόλη + 15% βενζίνη) είναι 0,50 ευρώ/λίτρο όταν η αντίστοιχη τιμή της βενζίνης είναι 0,58 ευρώ/λίτρο (Ιούλιος 2007). Επειδή η αιθανόλη έχει 67% του ενεργειακού περιεχομένου (θερμογόνου δύναμης, κατ’ όγκο) της βενζίνης, το κόστος της αιθανόλης που ισοδυναμεί με ένα λίτρο βενζίνης είναι 0,71 ευρώ/λίτρο.

Η Βραζιλία παράγει ακόμη φθηνότερη βιοαιθανόλη, με κόστος παραγωγής 0,17 ευρώ/λίτρο. H λιανική τιμή πώλησης της αιθανόλης είναι 0,55 ευρώ/λίτρο όταν η αντίστοιχη τιμή της βενζίνης είναι 0,94 ευρώ/λίτρο (Ιούλιος 2007). Το κόστος της αιθανόλης που ισοδυναμεί με ένα λίτρο βενζίνης είναι 0,74 ευρώ/λίτρο. Η Βραζιλία είναι η μοναδική χώρα παγκοσμίως όπου πλέον η βιοαιθανόλη που παράγεται από ζαχαροκάλαμο είναι ήδη ανταγωνιστική έναντι των ορυκτών υγρών καυσίμων.

Μείωση του κόστους παραγωγής της βιοαιθανόλης στη Βραζιλία (πηγή Jose Goldberg)


Για την ΕΕ όπου η βιομηχανία αιθανόλης είναι λιγότερο αναπτυγμένη, η παραγόμενη βιοαιθανόλη γίνεται ανταγωνιστική της βενζίνης για τιμές πετρελαίου 90 € ανά βαρέλι, ενώ υπολογίζεται ότι η έρευνα και η τεχνολογική ανάπτυξη στον τομέα των βιοκαυσίμων θα επιφέρει μείωση κόστους κατά 30% μετά το έτος 2010. Οι κύριες παραγωγοί αιθανόλης είναι η Ισπανία και η Σουηδία, με τον Ισπανικό όμιλο Abengoa να ηγείται στην Ευρώπη.

Στα παρακάτω διαγράμματα παρουσιάζεται το κόστος παραγωγής αιθανόλης σε διάφορες χώρες από διάφορες καλλιέργειες (πρώτο διάγραμμα) και η σύγκριση των τιμών βενζίνης και αιθανόλης ως συνάρτηση της τιμής αργού πετρελαίου (δεύτερο διάγραμμα).



Προς το παρόν, η βιομηχανία αιθανόλης είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα, ενώ αναμένονται εξελίξεις σχετικά με τη μετατροπή από ζαχαρουργεία σε εργοστάσια βιοαιθανόλης, των εργοστασίων της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης σε Λάρισα και Ξάνθη.

Το δυναμικό παραγωγής βιοαιθανόλης των καλλιεργειών στην Ελλάδα, παρουσιάζεται στον πίνακα που ακολουθεί:


Στη Βραζιλία, ένα στρέμμα ζαχαροκάλαμου παράγει 570-760 λίτρα βιοαιθανόλης. Το γλυκό σόργο μπορεί να γίνει στο κοντινό μέλλον, το ζαχαροκάλαμο της Μεσογείου, διότι με χρήση νέων τεχνικών η στρεμματική απόδοση σε βιοαιθανόλη μπορεί να ξεπεράσει τα 1100 λίτρα.

Η διαδικασία παραγωγής βιοαιθανόλης
Η παραγωγή αιθανόλης από άμυλο (δημητριακά, καλαμπόκι) ή σάκχαρα (ζαχαροκάλαμο, ζαχαρότευτλα, γλυκό σόργο) είναι απλή και γίνεται μέσω αλκοολικής ζύμωσης. Τα εργοστάσια παραγωγής βιοαιθανόλης είναι ουσιαστικά τεράστια αποστακτήρια.

Μονάδα παραγωγής βιοαιθανόλης (www.nrel.gov)
Αριστερά οι ζυμωτήρες - Δεξιά οι πύργοι απόσταξης

Στην περίπτωση που πρώτη ύλη είναι το ζαχαροκάλαμο ή το γλυκό σόργο, τα στελέχη τους (καλάμια) θρυμματίζονται και στο αλεσμένο προϊόν γίνεται αποχύμωση (μηχανικά με πίεση) και με την προσθήκη ζεστού νερού γίνεται εκχύλιση και συλλογή του υδατικού σακχαρούχου διαλύματος.

Καλλιέργεια γλυκού σόργου - το ξηρό καλάμι του έχει πάνω από 40% σάκχαρα

Σε αντίθεση με το ζαχαροκάλαμο και το σόργο που λαμβάνεται απευθείας ο σακχαρούχος χυμός των βλαστών, στα σιτηρά (σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι) απαιτείται προσθήκη ακριβών ενζύμων (αμυλάσες) για τη διάσπαση (υδρόλυση) του αμύλου σε σάκχαρα. Οι σπόροι των σιτηρών αλέθονται, αναμιγνύονται με νερό και ακολουθεί θέρμανση και ζύμωση σε αλκοόλη.

Η ζύμωση του σακχαρούχου διαλύματος γίνεται σταδιακά σε τεράστιες δεξαμενές (ζυμωτήρες) με την προσθήκη κατάλληλων σακχαρομυκήτων, συνήθως στελέχη του Saccharomyces cerevisiae. Στο τελικό προϊόν της ζύμωσης γίνεται καθαρισμός με φυγοκέντριση ή διήθηση και το υγρό οδηγείται στην τελική δεξαμενή όπου γίνεται διαχωρισμός και ανάκτηση της καθαρής αιθανόλης. Ανάλογα με το σκοπό, η αιθανόλη ως τελικό προϊόν μπορεί να είναι ένυδρη (95% v/v) ή άνυδρη (99,5% v/v).

Η διαδικασία παραλαβής της αιθανόλης είναι το τελευταίο στάδιο παραγωγής και περιλαμβάνει απόσταξη και αφυδάτωση με θέρμανση. Το τελευταίο αυτό στάδιο είναι από τα πλέον ενεργοβόρα άρα και πιο δαπανηρά στάδια της παραγωγικής διαδικασίας και αποτελεί κρίσιμο παράγοντα της βιομηχανικής παραγωγής βιοαιθανόλης.

Σχήμα: Διάγραμμα ροής της παραγωγής αιθανόλης

Τα απόβλητα της βιομηχανίας αιθανόλης έχουν υψηλό ρυπαντικό φορτίο και είναι δύσκολα επεξεργάσιμα. Στη Βραζιλία έχουν υιοθετηθεί δύο πρακτικές για την επεξεργασία των υγρών αποβλήτων της βιομηχανικής παραγωγής αιθανόλης από ζαχαροκάλαμο. Η πρώτη μέθοδος αφορά τη συλλογή των αποβλήτων σε δεξαμενές και εξάτμιση του νερού. Κατά τη δεύτερη πρακτική γίνεται διασπορά τους με ψεκασμό σε καλλιέργειες ζαχαροκάλαμου ως αζωτούχος λίπανση.

Δεύτερης γενιάς βιοαιθανόλη από κυτταρίνη
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει έντονη ερευνητική δραστηριότητα για την παραγωγή δεύτερης γενιάς βιοαιθανόλης αλλά σε βιομηχανική κλίμακα βρίσκεται προς το παρόν σε πιλοτικό στάδιο. Στην περίπτωση που επαληθευτεί η οικονομικότητα της παραγωγή αιθανόλης από λιγνοκυτταρινούχες πρώτες ύλες (που φυσικά είναι θέμα χρόνου), θα γίνει ιδιαίτερα φθηνή η βιομηχανική παραγωγή αιθανόλης από γεωργικά υπολείμματα (άχυρο, βαμβακοστελέχη κτλ), υπολείμματα υλοτομίας (πχ πριονίδια), οικιακά απορρίμματα και προϊόντα χαρτιού καθώς και από ταχυαυξή μη διατροφικά φυτά με πολύ μεγάλη στρεμματική παραγωγή βιομάζας όπως ινώδες σόργο, καλάμι, αγριαγκινάρα και κεχρί (switch grass).
Η νέα αυτή μέθοδος βασίζεται στην αξιοποίηση της κυτταρίνης και ημικυτταρίνης. Επειδή δεν είναι δυνατή η απευθείας ζύμωση των πολυσακχαριτών αυτών, πρέπει να γίνει διάσπασή τους σε απλά σάκχαρα.

Βέβαια, στην πραγματικότητα η ιδέα δεν είναι και τόσο νέα, αλλά σήμερα γίνεται ιδιαίτερα σημαντική λόγω της ενεργειακής και περιβαλλοντικής ανασφάλειας που μαστίζει τον πλανήτη. Συγκεκριμένα, για πρώτη φορά αναπτύχθηκε το 1898 στη Γερμανία μέθοδος παραγωγής αιθανόλης από κυτταρίνη σε εμπορική κλίμακα. Οι επιστήμονες τότε παρήγαγαν αιθανόλη από ξύλο, μεσώ υδρόλυσης με οξέα, της κυτταρίνης προς γλυκόζη. Με τη συγκεκριμένη μέθοδο ήταν δυνατή η παραγωγή 7,6 λίτρων αιθανόλης ανά 100 κιλά ξύλου. Οι Γερμανοί επιστήμονες σύντομα βελτίωσαν τη μέθοδο, ώστε ήταν δυνατή (πριν έναν αιώνα) η βιομηχανική παραγωγή 22 λίτρων αιθανόλης ανά 100 κιλά ξύλου (τριπλασιασμός απόδοσης). Σήμερα παρόμοιες μέθοδοι αναπτύσσονται ή βελτιώνονται από τους επιστήμονες ανά τη γη.

Το πρώτο στάδιο της παραγωγής περιλαμβάνει υδρόλυση της κυτταρίνης με τη χρήση οξέος (πχ θειικό οξύ) ή ενζύμων και παραγωγή μίγματος γλυκόζης και ξυλόζης. Στη συνέχεια τα σάκχαρα ζυμώνονται και παράγεται αιθανόλη όπως φαίνεται στο παρακάτω σχήμα.

Σχήμα: Διάγραμμα ροής της παραγωγής αιθανόλης από λιγνοκυτταρινούχες πρώτες ύλες

Η ενζυμική υδρόλυση γίνεται με ένζυμα (κυτταρινάσες) που παράγονται από μύκητες, βακτήρια και πρωτόζωα.
Τελευταία γίνεται μεγάλη έρευνα για ανάπτυξη οικονομικών μεθόδων υδρόλυσης και εφαρμογή τους σε βιομηχανική κλίμακα. Η μέθοδος υδρόλυσης με χρήση οξέων είναι ακριβή ενώ σχετικά με τη χρήση ενζύμων, η παραγωγή τους είναι επίσης ακριβή ενώ δεν έχει επιβεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα σε βιομηχανικό επίπεδο. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι ο μύκητας Trichoderma reesi μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή των περισσότερων ενζύμων που απαιτούνται.
Προς το παρόν με την υπάρχουσα τεχνολογία μόνο το 45% του ενεργειακού περιεχομένου της βιομάζας μετατρέπεται σε αιθανόλη οπότε αναζητούνται λύσεις για μεγιστοποίηση της απόδοσης. Επειδή οι περισσότερες λύσεις βρίσκονται στη φύση, πολλές έρευνες στηρίζονται στους τερμίτες και στην ιδιότητά τους να τρέφονται με κυτταρίνη (ξύλο) την οποία διασπούν κατά την πέψη μέσω ενζύμων που παράγουν στο πεπτικό τους σύστημα. Έτσι με βάση τους σχετιζόμενους με τους τερμίτες μικροοργανισμούς (μικροχλωρίδα πεπτικού), μεταφέρονται γονίδιά τους σε νέους οργανισμούς με στόχο τη φθηνή μαζική παραγωγή ενζύμων για βιομηχανική χρήση στην παραγωγή κυτταρινικής βιοαιθανόλης.

Στην Ευρώπη ξεκίνησε το 2004 να λειτουργεί πιλοτικά στη Σουηδία μονάδα παραγωγής αιθανόλης από δασικά υπολείμματα, άχυρο και άλλα κυτταρινούχα υπολείμματα, ενώ τέτοιες μονάδες λειτουργούν επίσης στην Ισπανία και τη Δανία. Επίσης έχει αναπτυχθεί μια νέα τεχνολογία ενζυμικής υδρόλυσης στον Καναδά όπου και έχει ξεκινήσει βιομηχανική παραγωγή αιθανόλης από δασικά υπολείμματα και άχυρο ενώ πιλοτική παραγωγή γίνεται και σε άλλες χώρες (Βραζιλία και ΗΠΑ).

Συγκεκριμένα, η Καναδική εταιρεία βιοτεχνολογίας IOGEN, είναι η πρώτη παγκοσμίως που άρχισε να παράγει και να εμπορεύεται κυτταρινική αιθανόλη, τον Απρίλιο του 2004. Η εταιρεία χρησιμοποιεί για την ενζυματική υδρόλυση της κυτταρίνης το μύκητα Trichoderma reesei.

Μεγάλη επίσης έρευνα γίνεται και στον τομέα παραγωγής βιοαιθανόλης από άλγη (φύκια) τα οποία αποτελούν μια εξαιρετικά παραγωγική πηγή βιομάζας και μάλιστα χωρίς τη χρήση αγροτικών εκτάσεων. Ήδη αρκετές εταιρείες και ερευνητικά κέντρα αναπτύσσουν ή βελτιώνουν μεθόδους φυκοκαλλιέργειας και παραγωγής βιοκαυσίμου.

Τέλος, έρευνα γίνεται και για την παραγωγή αιθανόλης από φυτά όπως το γλυκό σόργο και το ζαχαροκάλαμο, με ταυτόχρονη ζύμωση (one-step) σακχάρων και κυτταρίνης. Στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιούνται μίγματα καλλιεργειών μικροοργανισμών, όπως για παράδειγμα μίγμα Fusarium oxysporum και στελεχών Saccharomyces cerevisiae. Με τη συγκεκριμένη μέθοδο η παραγωγή αλκοόλης από την καλλιέργεια του σόργου ανέρχεται σε 1000-1100 λίτρα/στρέμμα όταν με απλή ζύμωση του σακχαρούχου χυμού αναμένονται αποδόσεις 650-900 λίτρα/στρέμμα. Με παρόμοιες τεχνικές η στρεμματική απόδοση βιοαιθανόλης από καλαμπόκι αναμένεται να διπλασιαστεί με αξιοποίηση της κυτταρίνης του βλαστού και των φύλλων του.

Βιοαιθανόλη και περιβάλλον

Κύρια πλεονεκτήματα της βιοαιθανόλης σε σχέση με τη βενζίνη είναι ότι θεωρητικά είναι CO2-ουδέτερη, κατά την καύση της εκπέμπονται μικρότερες ποσότητες ρύπων, είναι βιοαποδομήσιμη και συμβάλλει στην αειφορία, ενώ πρακτικά δεν παράγονται οξείδια του θείου. Επιπρόσθετα, η αιθανόλη δεν περιέχει επικίνδυνους αρωματικούς υδρογονάνθρακες, όπως για παράδειγμα βενζένιο το οποίο είναι καρκινογόνο, ενώ πλεονεκτεί και στις εκπομπές μονοξειδίου και διοξειδίου του άνθρακα.

Ειδικότερα, η προσθήκη 5% αιθανόλης σε βενζίνη μειώνει κατά 7% τους αρωματικούς υδρογονάνθρακες και κατά 50% τις εκπομπές CO2. Έρευνες στη Γαλλία δείχνουν ότι μίξη αιθανόλης κατά 5-7% με βενζίνη μειώνει τις εκπομπές CO κατά 15-40% με αντίστοιχες μελέτες στις ΗΠΑ να δείχνουν μείωση κατά 11-30%.

Επίσης η χρήση της βιοαιθανόλης ως καύσιμο οδηγεί σε μείωση της φωτοχημικά σχηματιζόμενης αιθαλομίχλης στην ατμόσφαιρα.

Εκτός από τη μείωση της μη σημειακής ρύπανσης που οφείλεται στις εκπομπές αέριων ρύπων, η βιοαιθανόλη δεν προκαλεί σημαντική σημειακή ρύπανση, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση ατυχημάτων ή διαρροών πετρελαιοειδών, διότι έχει πολύ χαμηλή τοξικότητα σε σχέση με τα πετρελαιοειδή και είναι άμεσα βιοαποδομήσιμη στο νερό και το έδαφος.

Εστιάζοντας στις καθαρές εκπομπές CO2 από τη χρήση αιθανόλης ως καύσιμο, δηλαδή λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των εκπομπών κατά την παραγωγή (καλλιέργεια & βιομηχανία) και την καύση, τα αποτελέσματα ποικίλουν ανάλογα με την πρώτη ύλη και τη μέθοδο παραγωγής. Στο μοντέλο των ΗΠΑ, δηλαδή την παραγωγή αιθανόλης από καλαμπόκι, η μείωση CO2 είναι μόνο 15-25% σε σχέση με τη βενζίνη. Αντιθέτως, η αιθανόλη που παράγεται ζαχαροκάλαμο με το βραζιλιάνικο μοντέλο, συντελεί σε μείωση μέχρι και 90% των εκπομπών CO2 σε σχέση με τη βενζίνη. Τέλος η χρήση κυτταρινικής αιθανόλης μειώνει τις εκπομπές CO2 κατά 70-90%, ενώ στην περίπτωση που κατά την παραγωγική διαδικασία γίνει και συμπαραγωγή θερμότητας – ηλεκτρισμού από τη βιομάζα, τότε οι εκπομπές CO2 είναι μηδενικές (100% μείωση).

Ένα άλλο σημαντικό θέμα είναι το ενεργειακό ισοζύγιο της αλυσίδας παραγωγής βιοαιθανόλης, δηλαδή την ποσότητα ενέργειας (εισροές) που δαπανάται κατά την παραγωγική διαδικασία και προέρχεται από ορυκτά καύσιμα σε σχέση με την τελική ενέργεια που παρέχει η αιθανόλη (εκροές).

Ενεργειακό Ισοζύγιο της παραγωγής βιοαιθανόλης
(πηγές National Geographic & LAMNET)

Και στο ενεργειακό ισοζύγιο, το αμερικάνικο μοντέλο έχει τις χειρότερες επιδόσεις, αφού καταναλώνεται 1 μονάδα ορυκτού καυσίμου για να παραχθούν μόνο 1,3 μονάδες αιθανόλης, δηλαδή 1 λίτρο βενζίνης για παραγωγή αιθανόλης που ισοδυναμεί με 1,3 λίτρα βενζίνης. Αντιθέτως, στο βραζιλιάνικο μοντέλο καταναλώνεται 1 μονάδα ορυκτού καυσίμου για να παραχθούν 8 μονάδες αιθανόλης από ζαχαροκάλαμο, με προοπτική για 9-13 μονάδες ισοδύναμου βενζίνης όταν γίνεται αξιοποίηση και των στερεών παραπροϊόντων της βιομηχανίας και χρησιμοποιηθούν αυτά για παραγωγή ενέργειας (πχ ηλεκτροπαραγωγή, πελλέτες κ.α). Στην κυτταρινική αιθανόλη το ενεργειακό ισοζύγιο κυμαίνεται από 2 ως 36 ανάλογα με τη μέθοδο παραγωγής. Στον παρακάτω πίνακα δίνεται η επιμέρους ανάλυση του ενεργειακού ισοζυγίου της βιοαιθανόλης από ζαχαροκάλαμο.



Πίνακας: Ενεργειακό ισοζύγιο παραγωγής βιοαιθανόλης από ζαχαροκάλαμο στη Βραζιλία.


Κλείνοντας, αξίζει να γίνει αναφορά και για το ενεργειακό ισοζύγιο της παραγωγής αιθανόλης από γλυκό σόργο. Η τυπική ενεργειακή αποδοτικότητα (ενεργειακές εκροές/ενεργειακές εισροές) είναι περίπου 7, ενώ για την περίπτωση που γίνεται παραγωγή αιθανόλης από τα σάκχαρα και συμπαραγωγή στερεών καυσίμων (πελλέτες) από τα υποπροϊόντα της καλλιέργειας (υπολείμματα) τότε η αποδοτικότητα είναι 15.

Μονάδα παραγωγής βιοαιθανόλης από ζαχαροκάλαμο - το βέλος δείχνει το χώρο συγκέντρωσης των κυτταρινούχων παραπροϊόντων τα οποία αξιοποιούνται με παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας που καλύπτει πλήρως τις ανάγκες του εργοστασίου.

Μερικά προσωπικά σχόλια

Τα παραπάνω στοιχεία που παρουσιάζονται προέρχονται από προσωπική έρευνα σε καθόλα αξιόπιστες πηγές όπως επιστημονικά βιβλία και ερευνητικές εργασίες δημοσιευμένες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, στοιχεία από οργανισμούς όπως του International Energy Agency (ΙΕΑ) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και περιοδικά όπως το National Geographic.

Στη συγγραφή του άρθρου με ώθησε η γενικότερη απουσία μιας περιληπτικής περιγραφής της υπάρχουσας κατάστασης και των πραγματικών επιστημονικών δεδομένων για τη βιοαιθανόλη. Έχω βαρεθεί να διαβάζω δημοσιεύματα και απόψεις αμαθών, ημιμαθών ή και κατευθυνόμενων πολέμιων των βιοκαυσίμων.
Ο καθένας βέβαια πρέπει να γνωρίζει ότι ούτε υπάρχει κάποια καλλιέργεια ή μέθοδος – θαύμα για παραγωγή αιθανόλης, ούτε τα βιοκαύσιμα θα λύσουν το ενεργειακό ή το περιβαλλοντικό πρόβλημα του πλανήτη. Δυστυχώς όμως τη δεδομένη χρονική στιγμή, τα μόνα σοβαρά όπλα που έχουμε ενάντια στην κλιματική αλλαγή είναι η εξοικονόμηση ενέργειας, η αύξηση της ενεργειακής αποδοτικότητας και η ανανεώσιμη ενέργεια. Επιπλέον, εκτός από τα βιοκαύσιμα, δεν υπάρχει καμιά εναλλακτική λύση προς το παρόν για αντικατάσταση των καυσίμων κίνησης, μέχρι να περάσουμε στο καύσιμο υδρογόνο (σε μερικές δεκάδες χρόνια). Έτσι πρέπει να τα βλέπουμε απλά σαν τη γέφυρα που θα μας πάει στο υδρογόνο.

Κλείνοντας, τα δεδομένα που αφορούν στο κατά πόσο η βιοαιθανόλη είναι φιλική ή όχι προς το περιβάλλον, έχουν παρουσιαστεί παραπάνω. Είναι η απάντηση στους θιασώτες της βλακείας, που μπερδεύουν τη λούτσα με τη βούρτσα, τολμώντας να συγκρίνουν τα δύο καύσιμα λέγοντας ότι η αιθανόλη (και γενικότερα τα βιοκαύσιμα) είναι τελικά ίδια ή και χειρότερη από τα ορυκτά καύσιμα ή ότι δαπανάται περισσότερη ενέργεια από αυτή που παράγεται. Τα αντίστοιχα δεδομένα για το βιοντήζελ παρουσιάζοντα σε αντίστοιχο άρθρο.

Φυσικά, δε συμφωνώ με το αμερικάνικο μοντέλο παραγωγής αιθανόλης γιατί δεν οδηγεί σε βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά η αιθανόλη από ζαχαροκάλαμο ή γλυκό σόργο σε συστήματα ολοκληρωμένης παραγωγής (βιοδιυλιστήρια) προς το παρόν και η κυτταρινική αιθανόλη στο μέλλον, είναι βιώσιμες και ωφέλιμες προτάσεις, χωρίς να αποτελούν πανάκεια. Η λύση πιθανώς θα έρθει από το υδρογόνο αλλά μέχρι τότε το μη χείρον βέλτιστο.

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Νέα βιοαιθανόλη φυτών που παρέχονται με το ζαχαροκάλαμο και το σόργο γλυκό

από   Alessia Vecchiet
Φεβρουάριος 17, 2012
16th Ιανουαρίου, 2012 – Πράσινο μέλλον καινοτομία Inc. (GFII), δυνητικά Φιλιππίνες μεγαλύτερο αιθανόλης, θα χρησιμοποιήσει γλυκό σόργο ως συμπληρωματική πρώτη ύλη όταν ξεκινά η εκτέλεση μονάδα κατά κύριο λόγο με βάση το ζαχαροκάλαμο σε Isabela κατά το πρώτο ήμισυ αυτό έτος. Σχεδιαζόμενη σε λειτουργία τον επόμενο μήνα, GFII έχει ήδη αρχίσει το πεδίο δίκη του σόργου γλυκό μέσα στην έκταση της φυτικής στο San Mariano, Isabela. Φεβρουαρίου, GFII θα φύτευσης γλυκό σόργου σε μια ευρύτερη περιοχή της 100 εκτάρια κάθε για τέσσερις διαδοχικούς μήνες, ή ένα σύνολο 400 εκτάρια γλυκό σόργου που φυτεύτηκαν από Ιουνίου του τρέχοντος έτους.
"Θα χρησιμοποιήσουν το γλυκό σόργο ως μια συμπληρωματική καλλιέργεια όταν αρχίζουν να λειτουργούν με Μαΐου,"είπε Ο Δρ. Γουλιέλμος Δ. Dar, Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών καλλιέργειες για τις άνυδρες ημι tropics (Icrisat) είπε κατά τη διάρκεια της Φιλιππινών διεθνούς διάσκεψης Bioenergy το Σαββατοκύριακο.
GFII είναι μία κοινοπραξία μεταξύ Itochu Corp της Ιαπωνίας, JGC την Corp.-Ιαπωνία, Φιλιππινών βιοαιθανόλη και ενέργειας επενδύσεων Corp. και της Ταϊβάν εκμετάλλευση σταθερή GCO. Το εργοστάσιο Isabela έχει ένα capapcity παραγωγής της 200,000 λίτρα βιοαιθανόλη ανά ημέρα ή 54 million liters per year. Αυτό είναι κοντά στο η συνολική ικανότητα των δύο λειτουργίας εγκαταστάσεωνεκατομμύρια λίτρα ανά έτοςς San Carlos της βιοενέργειας και Roxol Bioenergy με συνολικά 68 million liters per year.
Οι νέες εγκαταστάσεις της αιθανόλης υπέστησαν ενδιαφέρον τους για τις γλυκό σόργο ως οικονομικά αποδοτική συμπληρωματικές ως πρώτη ύλη για ζαχαροκάλαμο ή μελάσα ως οικονομική σκοπιμότητα έδειξε μια αποδοτική καλλιέργεια την πρώτη ύλη.
Γλυκό σόργο μπορεί να δημιουργήσει έναν καθαρό εισόδημα των P83, 962 για δύο croppings σε ένα έτος σε μια απόδοση από ζαχαροκάλαμο 50 υπερβαίνον τους 3,5 τόννους (MT) ανά εκτάριο και σπόρων προς σπορά (σιτηρά) απόδοση των τριών MT ανά εκτάριο, Πανεπιστήμιο του τις Φιλιππίνες-Los Banos-Προεδρείο της γεωργικής έρευνας (BAR) μελέτη έδειξε. Φιλιππίνες έχει να διατηρήσει με την εξέλιξη του το γλυκό σόργο καλλιέργειας σε όλο τον κόσμο, όπως η αιθανόλη ηγέτης Βραζιλία ήδη την αποδέχεται αυτή.
"Ιδιωτικές εταιρείες στη Βραζιλία συνεργαστείτε μαζί μας με τον τρόπο έρευνας κατά την εισαγωγή σόργου γλυκό. (Είσαι ένας ηγέτης σε αιθανόλη ζαχαροκάλαμο), Αυτός είναι ο λόγος τους παρακολουθήσεις γλυκό σόργο ως ένα πλεονέκτημα ορατότητα,"Dar είπε. Το δυναμικό είναι "το μεγάλο ζαχαροκάλαμο" περιοχή στη Βραζιλία.
ΜΑΣ πολυεθνική Du Pont της εταιρείας σπόρων προς σπορά πρωτοπόρος και Advanta, μια Εταιρεία ινδική συνολική σπόρων προς σπορά, έχουν αρχίσει να εργάζονται με Icrisat κατά την εισαγωγή σόργου γλυκό. Φιλιππίνες είχε το προβάδισμα σε γρήγορα την υποστήριξη της ICRISAT τα τελευταία πέντε χρόνια. Icrisat είναι ένα διεθνών οργανισμών που χρηματοδοτούνται από ένα δίκτυο ομάδων ιδιωτικού-δημόσιου υποστήριξη της γνωμοδοτικής ομάδας για τη διεθνή γεωργική έρευνα (CGIAR). Έχει επέκταση της τεχνικής της υποστήριξης προς τις Φιλιππίνες μέσω της ανώτερης ποικιλιών και υποστήριξη για το πεδίο δοκιμών που ξεκινά από ΓΡΑΜΜΉ από το 2006. "Κόστος μας $500,000 δολάρια για την ανάπτυξη μιας γραμμής. Αν σας δώσαμε 1,000 ποικιλιών στις Φιλιππίνες, σημαίνει ότι μας έχετε δώσει το μισό δισεκατομμύριο δολάριο. Φυσικά, Icrisat είναι επένδυση, όχι μόνο για τις Φιλιππίνες, αλλά και για άλλες αναπτυσσόμενες χώρες στον κόσμο,"Dar είπε.
 ΠΗΓΗ: http://MB.com.pH/articles/348211/Ethanol-Plant-uses-sweet-Sorghum